Caput I SHOW LINKS TO MANUSCRIPTS SHOW APPARATUS
| 1 | Pertinere nos, dilectissimi fratres, ad misericordiam Dei et omnipotentiam Salvatoris etiam praesentibus spiritualium bonorum cumulis admonemur. Nullum vidimus percussorem, gladium vacuum vagina nescimus, et altaria divinarum adimus potestatum, nullus est hodie cruentus inimicus, et Sanctorum passione ditamur, nullus nunc tortor incumbit, et Martyrum tropaea portamus: nullus effusus sanguinis ad praesens, nec persecutor insequitur, et replemur gaudio triumphorum. |
| 2 | Immergendum est igitur lacrymis, et grandia sunt in uberem fletum gaudia resolvenda. Ecce maxima pars coelestis militiae nostram dignatur visere civitatem, ut iam nobis habitandum sit inter turbas Sanctorum, et inclytas coelestium potestates. Haud mediocre levamen est delictorum tecum habere quos instruis, tecum habere quos mitiges. |
| 3 | Equidem ex gaudio praesenti metior quantum huc usque perdiderim. Rogo, date veniam impatientiae: immodica laetitia verba pensare non novit. Doleo et quodam modo humana ratione contristor quod tam sero venerunt habitatores pectoris nostri: minus delictorum repererant si ante venissent. Unde, charissimi, haec nostra sit apud sanctos prima petitio, ut peccata nostra pia miseratione advocationis excusent, non animo iudicantis inquirant. |
| 4 | Et meae quidem, sancti venerandique Martyres, quantum reor, apud vos veniabilis excusatio tarditatis est. Nam quod ad Britannias profectus sum, quod ibi moratus sum, vestrorum fecit exsecutio praeceptorum. Pacis me faciendae consacerdotes mei salutares antistites evocarunt. |
| 5 | Hoc negare non poteram qui vobis militabam. Non est deesse obsequiis obedire praeceptis. Merito virtutis ubique vos esse novi: nullo enim terrarum spatio coelestis claritudo fraudatur. Ignoscere ergo debetis, quod in quadragesimo tantum lapide pene tardus occurri. Vobis intra Britannias obsequebar, et oceani circumfluo separatus vestro tamen detinebar officio. Dilatio ista desiderium meum laesit, non praetermisit obsequium. Ego tamen totum vestrae tribuo maiestati, quia vos estis corpus Christi, et spiritus divinus est qui habitat in vobis; vestrum est quod abfui, vestrum est quod redivi. |
| 6 | Superest ergo ut excusationis meae ratio digeratur. Pacis Domini estis auctores, cuius me sententiae velut interpretem delegistis. Hoc ego Domini Iesu et vestrum salutare praeceptum intra Britannias exercui, si non ut debui, tamen ut potui. Sapientibus amorem pacis infudi docilibus legi, nescientibus inculcavi, ingessi nolentibus, secundum Apostolum, instans opportune, importune; atque in eorum animas doctrina et palpatione perveni. |
| 7 | Ubi me tamen locus et fragilitas humana tentavit, vestri spiritus praesidium flagitavi. Feci quod in maxima vi tempestatis faciunt illi qui navigant: Non gubernatoris peritiam, sed misericordiam supernae maiestatis implorant. Fluctus enim consternere et ventis modum adhibere, Iesus qui in vobis est valet, ars terrena non novit. |
| 8 | Nec sane mihi iam circa eos laborandum est qui absolute disciplinae copula exciderunt. Habeo vestrarum praesentiam maiestatum: in quibus apparitor religionis excusat, compleat vestrae potestatis auctoritas. |